Parafia św. Andrzeja Boboli w Lidzbarku Warmińskim

Historia

 Kościół stanowi dzisiaj wspaniały pomnik budownictwa krzyżackiego i jest jednym z największych na całym pomorzu i pojezierzu. Pierwotna świątynia powstała w dawnej osadzie staropruskiej na miejscu kościółka z okresu pierwszego przybycia zakonu krzyżackiego. Powstania prusów zniszczyły świątynię. Po ponownym zdobyciu Bartoszyc w roku 1274 przystąpiono do założenia miasta. Prawa miejskie otrzymały Bartoszyce 18.02.1332 roku i wtedy też zapewne rozpoczęto budowę obecnej świątyni.                        
  Kościół do dzisiaj zachował swój pierwotny charakter trójnawowej bazyliki w stylu gotyckim z bardzo wysoką nawą środkową i znacznie niższymi nawami bocznymi. Korpus kościoła nie uległ zmianie  od XIV w. , lecz jego sylwetka zmieniła się na skutek dobudowywania różnego rodzaju kaplic oraz przebudowy w roku 1676. Również wieża w pierwszych stuleciach była wyższa. W roku 1732 odnowiono ją, nasadzając kopułę włoską pochodzącąz XVII wieku.

  Wnętrze kościoła posiada piękne sklepienie o rzadkich czterogwiaździstych zespołach w jednym przęśle. Piękne są również portale. Przed reformacją w kościele znajdowały się liczne ołtarze. Oprócz ołtarza głównego, kaplicy Panny Marii / dobudowana w roku 1406 / i kaplicy św. Anny (1414)/, jeszcze 6 ołtarzy bocznych zdobiło wnętrze- ołtarz ku czci św. Katarzyny, św. Mikołaja, św. Jakuba, Trójcy Przenajświętrzej i św. Elżbiety. Do roku 1486 istniał jeszcze jeden ołtarz ku czci św. Marii Magdaleny, a do roku 1486 ołtarz zwany ołtarzem Nędzników. W kościele znajdują się 2 stare dzwony, jeden z napisem ,, Ave Maria JSB ,, z XIV w. drugi pochodzi z roku 1504.   W roku 1525 świątynia przeszła w ręce protestantów, Bartoszyce znalazły się wówczas w granicach nowo utworzonego Księstwa Pruskiego po likwidacji państwa krzyżackiego i sekularyzacji zakonu.

  Działania wojenne w roku 1945 zrujnowały świątynię. Zniszczeniu uległo sklepienie oraz niemal całkowicie wyposazenie. Odbudowa kościoła zakończyła się w roku 1959, a konsekracja odbyła się 25.10.1959 r. Do roku 1974 świątynia była kościołem rektoralnym. Parafia została utworzona przez ks. Józefa Drzazgę 26.08.1974 roku.  W nowej parafii rozpoczęto rekonstrukcję wyglądu wnętrza świątyni. Z. Z. Kowalscy odrestaurowali ołtarz główny, konfesjonały, epitafia, obrazy i rzeźby będące obecnie w świątyni.  Prawie wszystkie przedmioty kultu znajdujące się w kościele pochodzą z lat 1610 - 1640. Najstarszym zabytkiem jest gotycka polichromowana grupa pasyjna  z początku XV w. o ponad naturalnej wielkości przedstawiająca ukrzyżowanego Chrystusa oraz Maryję i Jana Ewangelistę.  Piękne organy pochodzące z roku 1651 wykonane przez Wernera z Elbląga zostały mocno zniszczone w 1945 roku. Obecne zainstalowano w roku 1968.

Wnętrze kościoła całościowo uporządkowane jest przykładem piękna wystroju późnego renesansu, rzadko spotykanym na północnych terenach naszego kraju.
 
Inne ciekawe informacje o naszej parafii znajdziemy na stronie wikipedii.